Guardian: get a real reputation!
De scheiding tussen journalistiek en adverteren slaat momenteel door de andere kant op. Aanleiding: De Britse krant The Guardian plaatst voortaan geen advertenties meer van fossiele bedrijven.
31 januari 2020 – Natuurlijk, de kranten in Engeland hebben een andere traditie dan die in Nederland, maar is dit handig voor de reputatie?
Moreel kompas
Het morele kompas van bedrijven begint nu toch wel erg opportunistische vormen aan te nemen. De fossiele brandstofleveranciers weren? Stoer zeg. Die adverteren ook zoveel. Wat is de volgende stap, de mode-industrie? (tweede CO2-‘vervuiler’ op de aarde). Ik denk het niet, want de directe veroorzakers van klimaatverandering zijn natuurlijk een veel meer tot de verbeelding sprekend onderwerp. Maar is dit eerlijk?
Alternatief?
We willen graag af van fossiel, maar het kan niet zomaar en dat weten we best, ook The Guardian. Heel simpel gesteld: als fossiele producenten na stoppen met adverteren ook stoppen met produceren, zitten we zonder stroom.
Of wind- en zonne-energie de logische vervangers zijn, is nog helemaal niet zo zeker als wel eens wordt gesteld. En zijn het wel echt duurzame oplossingen? Onderzoeken naar broeikasgas lekkende windmolens lopen nog niet zo lang en zonnepanelen vergen een grondstof waar bij de winning nou ook niet bepaald goed gelet wordt op bijvoorbeeld de arbeidsomstandigheden.
Klimaat is nu nog een veilig onderwerp in de publieke opinie, maar recent stond in De Volkskrant ook weer een stuk dat we voorzichtig moeten zijn met al te alarmistische berichten.
Reputatie en media
Terug naar The Guardian: is deze actie nou goed voor de reputatie van de krant? Ik denk het niet. Ik werk al mijn hele leven in de media- en bureauwereld en soms is dit onderwerp van discussie (gelukkig zelden). De meeste discussies zijn hypothetisch; in de praktijk bestaat het probleem nauwelijks. Een herinnering uit een ver verleden: in 1995 meldde zich een pornoboer bij ons digitale bureau; wij weigerden hem met een smoes: te druk. Maar we hadden er gewoon geen zin in en waren bang voor onze eigen reputatie.
Moeten bureaus en mediapartijen het morele kompas zijn voor andere sectoren als het gaat om dit soort issues?
De wet
Laten we liever de wet gebruiken en niet onze wijsvinger, zodat we echt aan reputatie werken en niet met dit soort makkelijke en gratuite beleidsmaatregelen komen. Los van het feit dat je dan waarschijnlijk de helft van je adverteerders kunt weren, houdt het de zaken overzichtelijk en eerlijk. De rollen blijven gescheiden en het dwingt je om na te denken over echt reputatiebeleid dat hout snijdt.
Ik zie onze beroepsgroep liever als een soort strafrechtadvocaten. Ze zijn nodig en soms is dat weerzinwekkend, maar je kunt een uitstekende reputatie opbouwen zonder moreel kompas. En als The Guardian echt iets wil doen, kunnen ze morgen stoppen met de krant drukken op papier. Dat zet tenminste zoden aan de dijk en toont lef.
Bron: NOS