Gedragscodes moeten reputatieschade voorkomen maar rieken naar censuur
Met gedragscodes proberen de instituten reputatieschade te voorkomen. Of plaveien zij daardoor juist de weg voor reputatieschade?
11 december 2020 – Artsen en hoogleraren maken het de ziekenhuizen en universiteiten niet makkelijk. Zo zegt hoogleraar gedrag- en prestatiewetenschap aan de Erasmus Universiteit Michaéla Schippers: ‘Corona gevaarlijk? Nee, de lockdownmaatregelen, dí zijn pas dodelijk.’
Spreekverbod
Medici en hoogleraren die de ernst van het coronavirus in twijfel trekken, krijgen een spreekverbod. Zo mag hoogleraar Schippers de media niet meer te woord staan zonder toestemming van de media-afdeling, omdat haar eigen vakgroep felle kritiek op haar paper heeft en omdat haar onvoldoende gefundeerde uitspraken over de effecten van de lockdownmaatregelen de Erasmus Universiteit in een kwaad daglicht stellen.
Artsen zijn eenzelfde lot beschoren. Als zij zich negatief uitlaten over de maatregelen in interviews of via hun eigen social mediakanalen, dan worden zij daar direct door hun werkgever op aangesproken. Een kritisch geluid ten tijde van een pandemie wordt door de leidinggevende instanties niet getolereerd.
Gewetensnood
Leidinggevenden van universiteiten en ziekenhuizen vragen zich niet af waarom hun artsen en hoogleraren een geluid laten horen dat niet strookt met de opvattingen van de overheid, de RIVM en het OMT (Outbreak Management Team). Medici en academici verkeren in gewetensnood als ze zich niet uitspreken. Als zij inhoudelijk een andere mening zijn toegedaan, dan moeten zij die in het belang van de volksgezondheid te kennen kunnen geven. Alleen dan kan er een goede afweging worden gemaakt welke testen of maatregelen er landelijk moeten worden ingevoerd. Toch houden veel experts hun mond, uit angst hun baan te verliezen. Een kwalijke zaak. Organisatieadviseur Peter Fijbes zegt dat werkgevers niet meteen moeten dreigen met sancties tegen dergelijke medewerkers.
Gedragscode
De oplossing die universiteiten en ziekenhuizen hebben bedacht om andersdenkende medewerkers in toom te houden, is het instellen van een gedragscode. Zo’n code, of protocol, stelt dat externe uitingen moeten worden afgestemd met de communicatie-afdeling van de organisatie. En deze afdeling houdt vervolgens alle interviews af. De vraag doemt echter op: wat levert meer reputatieschade op: een kritisch geluid laten horen over de gangbare testmethodes en maatregelen of je medewerkers onderwerpen aan een regime van censuur? Oordeelt u zelf.
Bron: NRC